Afgelopen zondag om acht uur ’s ochtends zouden de registraties opengaan. Althans, dat was toch het plan. Maar meer dan een halfuur ervoor, het was nog aardedonker op de hei, stonden de eerste deelnemers van de Trailrun Kalmthoutse heide al te trappelen van ongeduld aan de start. Elk van die vroege vogels had daar een goede reden voor: de ene ging voor de absolute rust en stilte, anderen gingen voor de mythische afstand; de marathon.
Op het heuvelachtige, zanderige parcours van de Kalmthoutse hei was dit zonder twijfel een van de zwaarste natuurmarathons in Vlaanderen. Maar ook een van de mooiste. En dat gold ook voor de andere lussen en verborgen singletracks waarover deze Trailrun van de Kalmthoutse Heide liep. Want of het nu wandelaars of lopers waren. Of ze nu voor de elf, de eenentwintig, de eenendertig of de tweeënveertig kilometer hadden gekozen.
Onderweg en aan de finish hoorden we overal dezelfde lovende commentaren: ‘Wat een landschappen!’ ‘Wat een unieke belevenis’. Natuurlijk deden ook de vele schouderklopjes en bedankingen die we kregen voor de verzorgde bevoorradingen onderweg, de puike afpijling van het parcours (ondanks een aantal vandalenstreken op het Nederlandse stuk) en het warme onthaal met verse soep na de finish heel veel deugd.
Een kernteam van de Kalmthoutse loopvrienden heeft de voorbije maanden het beste van zichzelf gegeven om van deze tweede editie van de trailrun voor het goede doel een onvergetelijk evenement te maken. Dankzij de steun van sponsors, vrienden, spontane sympathisanten, en natuurlijk ook van de honderden deelnemers werd uiteindelijk meer dan tienduizend euro ingezameld voor het goede doel. Daarmee mogen we nu al spreken van een historische editie.
Achteraf gonsde het in en om de prachtige kantine van voetbalclub Heibos SV uren later nog van de gezelligheid en de straffe sportverhalen. Een betere bedanking konden we niet krijgen. Wil je graag nog even de sfeer opsnuiven; check dan het fotoalbum op onze website. En natuurlijk rekenen we erop om je volgend jaar terug te zien voor, wie weet, een nog straffere editie. Blijven trainen, dus!